Leczenie alkocholizmu

Choroba alkoholowa ma charakter postępujący i przewlekły. Polega na utracie kontroli nad ilością spożywanego alkoholu. Alkoholik odczuwa przymus o charakterze psychicznym i somatycznym, niepodlegający jego woli.

Pomimo odczuwania przymusu możliwe jest jednak jego powstrzymanie i zachowanie abstynencji. Co więcej, skuteczne leczenie jest możliwe w każdym stadium choroby alkoholowej.

Dowiedz się więcej o programie terapii

Terapia w odwykowym ośrodku leczenia uzależnień od alkoholu

 

Aby uwolnić się ze szponów nałogu, chory musi skorzystać z profesjonalnej pomocy. Terapia w Ośrodku Leczenia Uzależnień SOT Stare Juchy – Przyjazna Klinika Uzależnień pomoże osiągnąć trzeźwość i nabyć umiejętności ułatwiające wytrwanie w abstynencji. Zapewniamy całkowitą dyskrecję, wystawiamy zwolnienia lekarskie. W razie potrzeby umożliwiamy rozłożenie płatności na raty.

 

Leczenie obejmuje:

  • terapię indywidualną,
  • terapię grupową,
  • zajęcia psychoedukacyjne,
  • warsztaty i treningi,
  • terapię zajęciową,
  • konsultacje psychiatryczne (w razie wskazań),
  • konsultacje z psychologiem,
  • badania ambulatoryjne (według potrzeb).

Uzależnienie od alkoholu – co to jest?


Mechanizm rozwoju uzależnienia jest na chwile obecną bardzo dobrze rozpoznany, a metody leczenia uzależnień w Polsce są na najwyższym przebadanym poziomie. Wiadomo przede wszystkim, że jest to choroba regulowania emocji, która rozwija w każdym człowieku, pijącym za dużo i za często, mechanizmy i objawy uzależnienia, bez względu na jego status społeczny czy majątkowy. Człowiek nie uzależnia się od typu napoju, tj. od piwa, wódki, wina itp., lecz od zawartego w nich alkoholu. W miarę postępowania choroby tolerancja na alkohol zwiększa się, dlatego osoba uzależniona musi pić go coraz więcej, aby odczuć efekt działania. W społeczeństwie wciąż pokutuje przekonanie, że alkoholizm jest kwestią wyboru. Tymczasem trzeba podkreślić, że jest to choroba postępująca, przewlekła i nieuleczalna, lecz niezamierzona! Chory, aby przeżyć, musi nauczyć się żyć w trzeźwości.

Fazy rozwoju choroby alkoholowej, zdefiniowane przez Elvina M. Jellinka w roku 1960 i aktualne do dziś:

 

1. Faza wstępna, tzw. prealkoholowa

Jest to faza trudna do zauważenia, bo nie różni się znacząco od społecznie przyjętej normy picia. Można zauważyć jednak pewną fascynację alkoholem, traktowanie picia jako ucieczki, sposobu na zrelaksowanie się. Etap ten może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat.

 

2. Faza ostrzegawcza, tzw. zwiastunowa

Związana z aktywnym poszukiwaniem okazji do napicia się. Osoba inicjuje spotkania, pije więcej niż towarzystwo. Zdarzają się epizody picia w samotności. Osoba w fazie ostrzegawczej zaczyna zauważać problem, jednak racjonalizuje go i szuka wytłumaczenia dla picia. Na tym etapie mogą pojawiać się palimpsesty alkoholowe, czyli luki w pamięci.

 

3. Faza krytyczna, inaczej ostra

To faza związana z utratą kontroli nad spożywaniem alkoholu. Chory zaczyna zaniedbywać role społeczne, obowiązki rodzinne i zawodowe. Traci pasje i zainteresowania.
Chory usprawiedliwia się i jednocześnie odczuwa wyrzuty sumienia. Pojawiają się ciągi alkoholowe, rozpoczynanie dnia od tzw. „klina”, użalanie nad sobą, stany depresyjne, napady agresji. W tej fazie osoba uzależniona może zgłaszać potrzebę pomocy, a nawet podejmować próby odzyskania kontroli i wyznaczania dni trzeźwości.

 

4. Faza chroniczna

Ciągi alkoholowe trwają po kilka, kilkanaście dni. Chory traci relacje z najbliższymi, często także traci pracę. W tej fazie można zaobserwować objawy odstawienia, takie jak wymioty, drgawki, skoki ciśnienia, napięcie i nadwrażliwość. Obok powikłań psychicznych (depresja, obniżenie nastroju) następują konsekwencje dla ogólnego stanu organizmu (marskość wątroby, zapalenie trzustki itp.).

E. M. Jellinek wyodrębnił także typy alkoholizmu:

  • alfa – oparty na czynnikach psychologicznych; chory sięga po alkohol, gdyż nie radzi sobie ze stresem i trudnymi sytuacjami, pije, by uśmierzyć cierpienie;
  • beta - picie oparte na normach środowiskowych, obyczajach, sytuacjach społecznych – intensywne, wieloletnie picie prowadzi do wyniszczenia organizmu;
  • gamma – najbardziej typowa postać choroby, od uzależnienia psychicznego do fizycznego. Stopniowa utrata kontroli nad piciem, występowanie objawów odstawienia;
  • delta – chory kontroluje ilość spożywanego trunku, ale nie jest w stanie zrezygnować z picia. Pije regularnie, sięga po napoje niskoprocentowe, ale stale utrzymuje pewien poziom alkoholu we krwi. Wyniszczenie organizmu postępuje, choć wolniej;
  • epsilon – upijanie okresowe. Chory może wytrzymać bez picia dość długo, ale jak zacznie, to pije bardzo intensywnie.

 
Jakie są objawy uzależnienia alkoholowego?


O alkoholizmie mówimy, gdy wystąpią co najmniej trzy spośród poniższych objawów:

  • głód alkoholowy,
  • upośledzona zdolność kontrolowania picia,
  • picie dla złagodzenia lub zapobieżenia objawom zespołu abstynencyjnego,
  • objawy abstynencyjne, tj. drżenie rąk, ból głowy, nadciśnienie, skoki ciśnienia, wymioty, biegunki, bezsenność, zaburzenia snu, lęki, rozdrażnienie itp.,
  • zwiększona tolerancja na alkohol (trzeba wypić coraz więcej, by osiągnąć zamierzony efekt),
  • zawężenie repertuaru zachowań związanych z piciem do 1-2 wzorców,
  • zaniedbywanie dla picia swoich zainteresowań, przyjemności, pasji,
  • picie pomimo wiedzy na temat szkodliwości alkoholu i ryzyka uzależnienia.

 

Skutki uzależnienia od alkoholu


Alkohol to silna trucizna. Systematycznie wystawiając organizm na działanie tej toksyny, człowiek doprowadza do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych. Nadużywanie alkoholu zwiększa ryzyko wystąpienia wielu chorób, w tym tych o podłożu nowotworowym, a w konsekwencji także do śmierci.

Lista skutków zdrowotnych, jak również psychicznych i społecznych jest długa. Wśród najważniejszych warto wymienić m.in.:

  • zmiany w psychice, w tym depresję (!),
  • halucynacje,
  • urojenia,
  • zespoły paranoidalne.

 

Do tego dochodzą symptomy uszkodzenia organizmu, takie jak m.in.:

  • poalkoholowe uszkodzenia mózgu,
  • otępienie,
  • utraty przytomności,
  • padaczka alkoholowa,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • zaburzenia pracy serca,
  • kardiomiopatia (zwyrodnienia włókien mięśnia sercowego),
  • przewlekłe stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego, przełyku, żołądka i dwunastnicy,
  • refluks,
  • przewlekłe zapalenie trzustki,
  • stłuszczenie wątroby,
  • marskość wątroby,
  • osłabienie,
  • spadek wydolności seksualnej, niepłodność.

Skutki społeczne to oczywiście utrata zaufania bliskich i znajomych, utrata zatrudnienia, utrata odpowiedzialności i kontroli nad swoimi zachowaniami, nieporozumienia, rozpad więzi, konflikty z prawem, stwarzanie zagrożenia dla siebie i osób postronnych itp.

 

Potrzebujesz pomocy w walce z nałogiem? Zadzwoń 535 434 202; 535 434 204