CZY JESTEM UZALEŻNIONY OD HAZARDU?

Gry hazardowe same w sobie nie są złe – o ile mamy granie pod pełną kontrolą. Problem pojawia się jednak, gdy hazard powoduje zmiany w istotnej sferze życia, np. finansowej, rodzinnej, zawodowej, a mimo wszystko nie potrafimy z niego zrezygnować. Osoby uzależnione zazwyczaj długo wypierają ze świadomości swój nałóg. Dlatego, jeśli czujesz, że hazard zaczyna odgrywać istotną rolę w Twoim życiu, warto udać się do specjalisty. Na początek proponujemy również wypełnienie kwestionariusza i udzielenie odpowiedzi na kilka pytań diagnostycznych. Dadzą one wstępną ocenę skali problemu i stanowią doskonały punkt wyjścia do dalszej diagnostyki oraz terapii uzależnień.

 

Jaki objawy świadczą o uzależnieniu od hazardu?


Trudno określić jednoznacznie moment, w którym niewinne granie przeradza się w niebezpieczny nałóg. Początkowo gramy dla rozrywki, z czasem jednak towarzyszy temu coraz więcej – często skrajnych – emocji. Wśród najczęstszych objawów tego uzależnienia należy wymienić:

  • utratę kontroli nad powstrzymaniem się od grania,
  • poczucie wewnętrznego przymusu grania, głód hazardowy,
  • bezskuteczne próby ograniczenia czasu poświęconego na granie i towarzyszący im niepokój oraz złość,
  • potrzebę poświęcania coraz większych kwot na gry,
  • zaniedbanie obowiązków i hobby na rzecz hazardu,
  • zaciąganie pożyczek na gry hazardowe,
  • odczuwanie wyrzutów sumienia,
  • obsesyjne myślenie o graniu,
  • traktowanie hazardu jako ucieczki od problemów i złego nastroju,
  • kontynuowanie gry mimo ponoszenia negatywnych konsekwencji,
  • zatajanie przed najbliższymi informacji o czasie i pieniądzach poświęconych na hazard.

Mogą pojawić się także problemy zdrowotne, jak na przykład bóle głowy, bezsenność, problemy z żołądkiem, napięcie mięśni oraz depresja, a w konsekwencji nawet próby samobójcze.

 

Wbrew powszechnej opinii, nie tylko stały bywacz kasyna może paść ofiarą hazardu. Do uzależnienia prowadzą również karty, zdrapki, gry na automatach, gry online, wszelkiego rodzaju loterie, wyścigi konne, gry sportowe. Na nałóg nie ma wpływu bowiem rodzaj gry, ale podejście do grania.

 

 

 20 pytań diagnostycznych:

  1. Czy kiedykolwiek traciłes czas przeznaczony na pracę lub szkołę z powodu uprawiania hazardu?
  2. Czy uprawianie hazardu powodowało kiedykolwiek to, że twoje życie rodzinne stawało się nieszczęśliwe?
  3. Czy uprawianie hazardu wpływało na twoją reputację?
  4. Czy kiedykolwiek odczuwałeś wyrzuty sumienia po grze?
  5. Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard, aby zdobyć pieniądze na spłatę długów ablo by rozwiązać finansowe trudności?
  6. Czy uprawianie hazardu powodowało zmniejszenie się twojej ambicji lub skuteczności?
  7. Czy po przegranej czułeś, że musisz wrócić najszybciej jak możesz i wygrać więcej?
  8. Czy po wygranej miałeś silny przymus, aby wrócić i wygrać więcej?
  9. Czy często uprawiałeś hazard dopókli nie przegrałeś ostatniej złotówki?
  10. Czy kiedykolwiek brałeś pożyczki, aby sfinansować swój hazard?
  11. Czy kiedykolwiek sprzedałeś coś, aby sfinansować uprawianie hazardu?
  12. Czy czułes niechęć, aby użyć pieniędzy "przeznaczonych" nahazard na normalne wydatki?
  13. Czy uprawianie hazardu powodowało, że przestawałeś dbać o dobrobyt własny lub swojej rodziny?
  14. Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard dłużej niż zaplanowałeś?
  15. Czy kiedykolwiek grałeś, aby uciec od zmartwień, kłopotów, nudy lub samotności?
  16. Czy kiedykolwiek popełniłeś lub rozważałeś popełnienie nielegalnego czynu, aby sfinansować hazard?
  17. Czy uprawianie hazardu powodowało, że miałeś kłopoty ze snem?
  18. Czy kłótnie, rozczarowania lub frustracje wywołują w tobie przymus do uprawiania hazardu?
  19. Czy kiedykolwiek miałeś przymus, aby świętować jakieś szczęśliwe wydarzenia przez kilkugodzinną grę?
  20. Czy kiedykolwiek brałeś pod uwagę autodestrukcję lub samobójstwo w wyniku twojego hazardu?

 

Większość kompulsywnych hazardzistów odpowie "TAK" przynajmniej siedem pytań.